Ազգային և համցանցի լեզուները.հետազոտական աշխատանք

Դե ի՞նչ, խոսենք համացանցային լեզվի մասին։

Այսպիսով՝ Հայաստանում, իմ կարծիքով գրեթե բոլորը խոսում են համացանցային լեզվով։ Կան բառեր, որոնք համացանցային են, սակայն օգտագործում ենք ռեալ կյանքում և այն գրեթե բոլոր հայ երիտասարդների մոտ դարձել է հայերեն ազգային լեզվի պես, չնայած, որ ազգային լեզվի և համացանցային լեզվի մեջ ակնհայտ տարբերություններ կան:

Համացանցի լեզվում կան արտահայտություններ կամ բառեր, որոնք օգտագործում ենք նաև ռեալ կյանքում, սակայն ոչ ավելի շատ, քան օգտագործում ենք համացանցում:
Ընդհանրապես մարդկանց մեծ մասի մոտ առկա է մի սովորություն՝ կրկնօրինակել միմյանցից կամ ինչ-որ բանից:

Օրինակ՝ արտահայտություններ կան, որոնք մարդիկ կրկնօրինակում են հումորային ծրագրերից:
Օրինակ՝ «ստե չես, ստե չես, ստե չես» , «Հըննն՜ն» «Դու արդեն խոսում ես», «չասես դու տենց բան, մի ասա ինձ տենց բաներ»: Այս արտահայտությունները մենք կրկօրինակում ենք հումորային ծրագրերից, և սրանք հաճախ օգտագործում ենք ռեալ կյանքում և համացանցում:
մՀամացանցային լեզվի մեջ ուղղագրական կամ կետադրական սխալները նկատելի չեն, քանի որ մենք՝ հայերս, սիրում ենք գրել լատինատառ, այդ իսկ պատճառով մեր գրվածքու չեն երևում կետադրական և ուղղագրական սխալները: 
Համացանցի լեզվի մեջ շատ գործածական են սմայլիկները: Դրանք մեզ օգնում են զգացմունքներ, էմոցիաներ արտահայտելու համար:
Կան նաև ավելի հակիրճ սմայլիկներ, այսինքն՝ սիմվոլներ:
))))) — այս սիմվոլը նշանակում է՝ ժպիտ
((((( — այս սիմվոլը նշանակում է, որ տրամադրության չկա:
Նաև շատ տարածված է ՝ LOL, Error, selfie, like, unlike, follow, anfollow, OMG, OK բառերը։ Սրանք ավելի շուտ անգլերեն բառեր են, որոնք դարձրել ենք հայկական համացանցային օգտագործման լեզու:
LOL – (կրճատում) – նշանակում է բարձրաձայն ծիծաղել:
Error – սխալ
Selfie – ինքնանկար
Like – հավանել
unlike – հավանածը ետ վերցնել
Follow – հետևել
unfollow – չհետևել
OMG – (սա հապավում է՝ O my God), որը նշանակում է Օ Աստված իմ:
Ok — լավ, եղավ, ամեն ինչ կարգին է:
Կան նաեւ այլ բառեր, Օրինակ՝
xD — ծիծաղել,  Xay — Բարձր ծիծաղել և այլն:

«Համացանցն աղավաղված է, սխալներով լի է, թե ուղղագրական, թե քերականական և ոճական տիպի սխալներով, և նույնիսկ նախադասության ավարտ, հնչերանգ հասկացությունները չեն պահպանվում։ Երբ երեխան գալիս է դաս պատասխանելու՝ խոսում է նույն կերպ։ Տեխնոէվուլյացիան, համացանցը մեծ ազդեցություն ունեն դեռահասների, ինչու չէ, նաև չափահասների վրա։ Այդ ազդեցությունը և դրական, և բացասական է, հատկապես, երբ երեխաներն իրար հաղորդագրություն են ուղարկում , քանի որ հայերենի հնչյուններին համապատասխան՝ նրանք ստիպված են մի հնչյունը գրել մի քանի տառերով»։

 

Իմ կարծիք…

Ես կարծում եմ, որ իրոք այս համցանցի լեզուն արդեն շատ է դարձել կիրառային առօրյայում և ռեալ կյանքում: Հնարավոր է, երբ սովորես և ավարտես, արդեն աշխատանքիդ համար քեզ պետք չգա քո մայրենի, ազգային լեզուն (սակայն համաձայն չեմ, այն միշտ պետք է) և այն մոռանաս, սակայն եթե համցանցում կիրառենք հայերեն տառերը, այլ ոչ թե լատինատառ, ավելի մեծ է հավանականությունը, որ ուղղագրությունները և քերականությունը այդքան շուտ չմոռացվի: Եթե ամեն երիտասարդ հայերեն տառերով գրելուց անհանգստանա սխալների համար, թեկուզ համացանցի միջոցով, բայց կգտնի քերականորեն ճիշտ գրելու ձևը այդ բառի: Տարբերությունները շատ-շատ են, քանի որ ամենատարրական ուղղագրական բանը այն, որ պետք է ՈՐ-ից առաջ ստորկետ դնել. անգամ դա չգիտի յուրաքանչյուր երիտասարդ, ով չի կիրառում իր լեզուն: Լատինատառ գրելուց բնականաբար չենք խորանա ստորակետի, կամ էլ վերջակետի կիրառելու վրա: Շատ դեպքերում նաև վերջակետի փոխարեն օգտագործում ենք բազմակետեր: Դրանք նույնպես կիրառվում են, սակայն վերջակետն իր տեղն ունի, իսկ բազմակետը՝ իր տեղը: Փակագծերը նույնպես եկել են, և զբաղեցրել են վերջակետի տեղը, որը շատ կարևոր է:

Հ.Գ. Բոլորին խորհուրդ եմ տալիս, օգտագործել մեր  ազգային, մայրենի լեզուն, որպեսզի այն չմոռացվի և տարիներ հետո աշխարհում չլինի միայն համացանցի լեզուն:

Աղբյուրներ՝ https://anushikaghajanyan.wordpress.com/2016/02/17/%D5%B0%D5%A1%D5%B4%D5%A1%D6%81%D5%A1%D5%B6%D6%81%D5%A1%D5%B5%D5%AB%D5%B6-%D5%AC%D5%A5%D5%A6%D5%B8%D6%82/

http://sosi-tv.com/858–.html