Առաջին անգամ գնացքով այն էլ Գյումրի: Այս առաջարկից հրաժարվել ուղղակի չէր կարելի, չնայած նրան, որ ամբողջ Գյումրին քայլքով անցել եմ, բայց ամեն անգամ մի նոր հետաքրքրություն կգտնես: Այսպիսով առավոտյան ժամը յոթ անց կես բոլորս կայարանում էինք, որպեսզի նստենք գնացք և ուղևորվենք Գյումրի: Օրը դեռ չէր բացվել, իսկ մենք արդեն գնացքում էինք: Ճանապարհներն իմ ամենասիրելի հատվածն են ճամփորդության: Ամբողջ ճանապարհին զրուցեցինք, խաղեր խաղացինք և չզգացինք էլ, թե այդ երեք ժամն ինչպես անցավ: Արդեն Գյումրիում էինք: Գնացքից իջնելով սկսվեցին մեր թափառումները: Քայլելով գնացինք Գյումրու ամենահայտնիի Վարդանանց հրապարակ, շրջեցինք, չափչփեցինք Գյումրու ամենահին փողոցները, նեղլիկ, որոնցով քայլելը ուղղակի հաճույք էր: Այսպես քայլելով հասանք Սև բերդ, չնայած նրան, որ Սև բերդում եղել էի մի քանի անգամներ, այս անգամ կարծես ուրիշ էր ամեն ինչ: Ներսում լռություն էր, անգամ մեր ամենացածր շշուկը արձագանքվում է, ինչն ավելի էր լցնում այդ հիանալի մթնոլորտը: Մենք ուղղակի լուռ շրջում և հիանում էինք:
Սև բերդից հետո բոլորս քաղցած էինք, գնացինք ճաշելու, իսկ հետո որոշեցինք մի փոքր վերադառնալ մանկություն խաղացինք տարբեր խաղեր, որոնց թվում նաև ռեզինն էր: Վաղուց չէինք խաղացել, վերադարձանք մանկություն, մի լավ զվարճացանք, թեյեցինք և չնկատեցինք էլ, թե ինչպես հասավ այն ժամը, որ պետք է գնայինք կայարան: Արագ հավաքվեցինք և շտապեցինք կայարան, որպեսզի հանկարծ չուշանանք գնացքից: Լավ էր, որ ճիշտ ժամանակին հասանք, տեղավորվեցինք գնացքում և շավեցինք դեպի Երևան: Ճանապարհն ինչպես միշտ անցավ աղմկոտ և խաղերով, զրույցներով լի: Բոլորս հոգնած էինք, քանի որ առավոտյան յոթից թափառումների մեջ էինք: Այսպիսով ավարտվեց այս ճամփորդությունը ևս, որը ինչպես մնացածը դեռ շատ երկար կհիշվի:
Սվետլանա Մելքումյան 