Համր բնագիր երկրորդ՝
– Այժմ, երբ ամեն ինչ գիտես, սիրելի Աշխեն, կասեմ ինչու եկա և ուր եմ գնում: Երկու սիրելիներ կանգնած են իմ առջև, մեկը՝ վտանգի մեջ գտնվող իմ բզկտված հայրենիքը, մյուսը՝ վտանգի մեջ գտնվող սիրելի կինը՝ դու: Երկուսն էլ թանկ, երկուսն էլ սիրելի: Երկուստեք կանչում են ինձ, և ես երկմտում եմ դեպի որը գնալ, որովետև երկուսի համար էլ ուխտել եմ անձնազոհություն: Ահա իմ սրտագին իղձերը, իմ ամենաջերմ փափագները բացում եմ քո առջև սիրելիս, դու ցույց տուր ճանապարհը, թե դեպի որը գնամ:
Աշխենը համակ ուշադրություն դարձրած ունկնդրում էր սիրած երիտասարդի խոստովանությունը՝ հիացմունքով լի հայացքը սևեռած նրա գունատ դեմքին: Լսելով վերջին խոսքերը՝ Աշխենի կրակի պես բոցկլտուն աչքերն արցունքներով թրջվեցին:
– Դեպի հայրենիքի փրկության գործը,- առանց հապաղելու պատասխանեց օրիորդը՝ ոգևորված ձայնով: Դու ինձ արժանի չես լինի Սամվել, եթե արյունդ չխառնես այն անբավ հեղեղների հետ, որ պիտի հեղվեն մեր աշխարհի ազատության համար:
Օրիորդը դարձավ ավելի վճռական.
– Ես ևս արժանի չեմ լինի քեզ Սամվել, եթե չպայքարեմ հանուն արդար վրեժխնդրության:
– Աշխարհի բոլոր երանությունները միասին չէին կարող ինձ այսպես ցնծություն պատճառել, ինչպես քո վերաբերմունքը, սիրելի Աշխեն: Խոսքերդ սիրտս լցնում են սրբազան հպարտությամբ և ուրախությամբ, համոզվում եմ մեկ անգամ ևս, որ վայելում եմ հայոց քաջազնուհիներից ամենաընտրյալի սերը: