Ես կարդացի Վահան Տերյանի նամակներից երեքը: Երեքն էլ գրել էր կանանց, որոնց ըստ երևույթին համակրում էր:
Առաջին նամակն ուղված էր Անթառամ Միսկարյանին: Անթառամ Միսկարյանին գրել էր բավական կարճ և պատմում էր իր հոգեվիճակի, զգացումների մասին: Ես համեմատելով մյուս երկուսի հետ կարող եմ ասել, որ նա գրել էր նրան ոչ այդքան սրտանց:
Երկրորդ նամակում նա պատմում էր Մարթա Միսկարյանին իր տխրության, որոշ հանգամանքների մասին: Կրկին կիսվում էր իր ապրումներով, սակայն ըստ իս այս նամակն ավելի անկեղծ և սրտանց էր գրված:
Երրորդ նամակն իմ կարծիքով ամենաանկեղծն էր, որն ուղված էր Նվարդ Թումանյանին: Նամակից հասկացվեց, թե նա Նվարդին ինչքան էր կարոտում և սիրում: Այս երեք նամակներից միայն այս նամակում էր երևում, որ նա անկեղծ ցանկացել է գրել Նվարդին, և պատմել, որ շատ կարոտում է, գուցե նրա համար, որովհետև Նվարդն ամենաանհասանելին է եղել նրա համար:
Նամակներից կարելի է եզրակացնել, որ նա պարզ և անկեղծ մարդ է, չէր սիրում պաշտոնական զրույցներ, յուրաքանչյուր բառն իր նամակում նկարագրում էր իրեն, իր հոգեվիճակը, որը ցանկացել էր կիսել իր մտերիմի հետ: Առաջին երկու նամակներից ես եզրակացրեցի, որ այդ շրջանը նրա համար բարդ շրջան է եղել, իսկ երրորդ նամակից հասկացա, որ կարոտում էր Նվարդին և էլի տխուր էր, որ չի կարող տեսնել:
Մեր օրերում կարծես, թե սկսել են շատ քիչ ուսումնասիրել հայ բանաստեղծներին, հայ գրականությունը: Հիմա եզակիները կարող են ասել Տերյանից ինչ-որ բանաստեղծություն, որ հիշում են կամ էլ շատ են սիրում: Տերյանը ունի շատ գեղեցիկ և զգացմունքային բանաստեղծություններ սիրո մասին, որոնք շատ յուրահատուկ և տարբերվող սիրո խոստովանություններ կլինեին: Ես շատ մարդկանցից հարցումներ եմ արել և գրեթե բոլորը համոզված էին, որ մեր օրերի սիրահարների համար դա կլինի ուղղակի հետամնացություն և ոչ ավելին: Կարծում եմ, որ Տերյան արտասանելը և նվիրելը երբեք էլ հետամնացություն չի լինի: Թերևս մեր օրերում կան մարդիկ, ովքեր դեռ հասկանում են Տերյանի բանաստեղծությունները, նրանց խորությունը և դա հետամնացություն չեն համարում: Հուսով եմ Տերյանը երբեք չի համարվի հետամնացություն: Այսօրվա սիրահարների համար ավելի կարևորը նյութականն է, գումարն է, բայց իմ կարծիքով այդ ամենից առավել կարևոր է սերը, յուրօրինակությունը: Ես կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր սիրահար զույգ կարող էր սիրո խոստովանություն անել Տերյանի միջոցով: Հարցումների ընթացքում նաև իմացա, որ տարիներ առաջ ոչ այդքան հաճախ, բայց կհանդիպեինք սիրահարների, ովքեր իրար Տերյան կնվիրեն, քան այժմ: Տերյանը իմ ամենասիրելի բանաստեղծներից է և նրա բանաստեղծությունները ես նույնպես շատ սիրում եմ և կցանկանայի, որ մեր օրերի երիտասարդությունը Տերյան ընթերցելը, նվիրելը հետամնացություն չհամարեր:
Բարև ձեզ, ես Սվետլանա Մելքումյանն եմ: Փետրվարի 9 յուրահատուկ օր էր, քանի որ Վահան Տերյանի ծննդյան տոնն էր: Մենք այդ առիթով մի խումբ սովորողներով և ընկեր Հարությունյանի հետ ուղևորվեցինք դեպի Վահան Տերյանի արձանի մոտ, որը գտնվում է Մալաթիա-Սեբաստիա համայնքում: Մինչև արձանի մոտ հասնելը իհարկե մենք պարզեցինք, թե արդյոք մարդիկ գիտեն, որ այսօր Վահան Տերյանի ծննդյան օրն է: Մեծ մասը գիտեր և ասեմ, որ այդ մեծ մասը մեծահասակներն էին: Իդեպ, մենք Վահան Տերյանի բանաստեղծությունները տպել էինք գունավոր թղթիկների վրա և նվիրում էինք անցորդներին Վահան Տերյանի ծննդյան առթիվ:Արձանի մոտ մենք արտասանեցինք: Կային անցորդներ, որոնք ուզում էին մասնակցել:՚ Այդպես անցակցրեցինք Վահան Տերյանի ծննդյան օրը: Հետաքրքիր և զվարճալի օր էր:
Սվետլանա Մելքումյան 